Towarzystwo Przyjaciół Skawiny

W życiu tak bywa, że coś się zaczyna i coś się…….kończy.

Dobiegł końca projekt ,,Z pasją do życia”. Czas na podsumowanie, wspomnienia i refleksje.

Projekt dotyczył osób 60+.

Jego program obejmował wiele zagadnień, takich jak :

– Zdrowy styl życia

– Aktywny senior

– Wyjazdy integracyjne :

– Wycieczki

– Teatr

– Wystawienie spektaklu teatralnego.

Osoby biorące w nim udział to ludzie, których cechuje radość życia i pogoda ducha, bo człowiek pozostaje młody ,dopóki jeszcze potrafi się uczyć, przyjmować nowe przyzwyczajenia i wyzwania.

Mamy więcej sił witalnych,

Tych gorących, tych normalnych,

W naszych sercach miłość jest,

Jesień życia piękna jest.

Spotkanie z p. dietetyk..

Na spotkaniach z dietetykiem mogliśmy poszerzyć swój pogląd na temat zdrowego sposobu żywienia. Jak i gdzie robić zakupy, na co zwracać uwagę, jak wybierając produkt ,jak czytać etykiety, co one zawierają. Uzmysłowiła nam ważność ziół w kuchni. Jak zastąpić sól czy cukier – nazywane ,,białą śmiercią”. Jest to ważne w naszym wieku .Można nawet tym sposobem zmniejszyć ilość zażywanych leków. Poznaliśmy sposoby radzenia sobie z dolegliwościami w naszym wieku jak również znaczenie aktywności fizycznej – samo zdrowie.

Spotkania z drugim trenerem.

Zajęcia prowadzone przez drugą trenerkę były bardzo ciekawe, urozmaicone.

Chciała wydobyć z nas ukryte talenty – podobno każdy je ma.

Prezentowaliśmy swoje zainteresowania .Mogliśmy przełamać tremę czy niechęć .Dużym zainteresowaniem cieszył się sposób prezentowania się podczas wystąpień publicznych, na co trzeba zwracać szczególną uwagę, byśmy byli dobrze odbierani. Odzwierciedleniem było nagrywanie krótkich filmików przez TV – Skawina

Następną odsłoną naszych talentów był pobyt w Pracowni Plastycznej.

Tam każdy samodzielnie tworzył swoje ,,dzieło” – były piękne!.

Wszystkie te zajęcia skłaniały do działania twórczego, działały na wyobraźnię.

Odskocznią od codzienności i wielką frajdą okazały się wycieczki. Odbyły się trzy:

1)Świątniki Górne – Siepraw – Dobczyce – Niegowić – Wieliczka.

2)Lanckorona – Stryszów – Sucha Beskidzka.

3)Tyniec – Czerna – Paczółtowice.

Głównym ich pomysłodawcą, organizatorem był p. Stanisław Tylko.

Tu należą mu się słowa uznania i podziękowania za tak profesjonalne przygotowanie i opracowanie tras – od początku, do końca.

Był również naszym fotografem, uwieczniającym wyjazdy.

Odbyły się do miejsc niedaleko oddalonych od Skawiny, jednak godne polecenia i poznania.

Pierwsza wycieczka to:

– ŚWIĄTNIKI GÓRNE –to jedna z piękniejszych miejscowości południowej Małopolski. Niewielkie malownicze miasteczko skrywa wielowiekową historię.

Tu odwiedziliśmy Muzeum Ślusarstwa im. Marcina Mikuły. Jego dorobek to: półzbroja husarska, różnego rodzaju kłódki, warsztat kowalski i ślusarski z narzędziami niegdyś w nich używanymi, czyli pamiątki związane z pracą świątników wawelskich.

Mogliśmy nawet wybić sobie medal– MIASTO ŚWIĘTEJ KRÓLOWEJ JADWIGI – nie małą to było gratką.

– SIEPRAW – tu odwiedziliśmy Sanktuarium .Tu bł. Aniela Salawa cieszy się wielką czcią mieszkańców Sieprawia i Pielgrzymów. W Kaplicy Męki Pańskiej są umieszczone szczątki Błogosławionej .Jan Paweł II wyniósł ją na ołtarze – 13 sierpnia 1991roku.

– DOBCZYCE – to piękne miasto położone nad Rabą.

Mają wybitną przeszłość historyczną. Za czasów Kazimierza Jagiellończyka należały do najwybitniejszych miast w Polsce .Z platformy widokowej podziwialiśmy roztaczające się widoki na Jezioro Dobczyckie, okoliczne wzgórza i zaporę, która dostarcza wodę pitną dla Krakowa. Ocalałe relikty, niegdyś wspaniałego zamku przywrócone do życia są godne szacunku i pietyzmu ,zabytkiem architektury obronnej i rezydencjonalnej, pomnikiem dziejów kultury polskiej, narodowej, wizytówką i perłą tego miasta.

– NIEGOWIĆ – to pierwsza parafia KAROLA WOJTYŁY –znajduje się tu kościół pod weź. Naj. Marii Panny a w nim cudowny obraz.

W drodze powrotnej odwiedziliśmy tężnie solankowe w WIELICZCE.

Spacer w Tężni to jedna z przyjemniejszych terapii wziewnej. Stosuje się ją głównie w chorobach dróg oddechowych o charakterze nawracającym lub przewlekłym.

GODNA POLECENIA.

Druga wycieczka:

– LANCKORONA – to spokojna mieścina na uboczu ale z ciekawą historią, godną polecenia. Bogata historia i malownicze położenie ruin zapewniły mu wpis na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO jako element kulturalno – krajobrazowy Kalwarii Zebrzydowskiej .My odwiedziliśmy Muzeum Regionalne, gdzie jego opiekun pięknie opowiadał o tym miejscu .Oprowadził nas po nietypowym rynku. Jest on stromy, z którego pod kątem prostym odchodzą malownicze uliczki, pamięta XIX –wieczną odbudowę.

W tutejszym sklepie można kupić lokalne miody, dżemy, wyroby ceramiczne i koronkowe.

– STRYSZÓW – nasze oczy podziwiały Stryszowski dwór. Należy do grupy najciekawszych zabytków dawnego budownictwa rezydencjalnego w tym rejonie. Od ponad 40 lat, jako oddział Zamku Królewskiego na Wawelu, dwór pełni funkcję placówki muzealnej. Jest w nim prezentowana stała ekspozycja       oraz są organizowane wystawy czasowe.

– SUCHA BESKIDZKA– tu mogliśmy podziwiać eksponaty znajdujące się w Muzeum na Zamku. Istnieje od 24.X.2006 r. Zajmuje południowo – wschodnie skrzydło renesansowego zamku nazywanego popularnie ,,MAŁYM WAWELEM”.

Posiada dział: historyczny, etnograficzny – obrazujący tradycyjną kulturę ludową Górali.

Trzecia wycieczka.

– Tyniec– Opactwo Benedyktów w Tyńcu z kościołem św. Piotra i Pawła.

Obecnie trójnawowa świątynia ma gotyckie prezbiterium i barokową nawę główną z czarnego marmuru, przedstawiającego Świętą Trójcę i apostołów św. Piotra i Pawła.

Tu znajduje się późnobarokowa ambona w kształcie łodzi, utrzymana w czarno złotej tonacji. W długim prezbiterium stanowiącym chór zakonny znajdują się stalle z XVII wieku, ozdobione motywami z życia świętych .Godne zauważenia są również krużganki klasztorne oraz pozostałości dawnych zabudowań wzgórza.

To piękne miejsce poznawaliśmy i podziwialiśmy z tarasu widokowego a pomagał nam w tym- Przewodnik .

J Czerna – Tu zwiedzaliśmy i podziwiali Klasztor.

Został ufundowany w 1629 roku przez Agnieszkę z Tęczyńskich wdowę po Mikołaju Firleju.

Można tu podziwiać na stoku wzgórza stacje drogi krzyżowej ,studnię znajdującą się na podwórku, wykutą w litej skale, krytą gontem i wspieraną przez osiem kolumn.

Kościół św. Eliasza, jest miejscem kultu Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Rafała Kalinowskiego. Wzniesiony na planie krzyża łacińskiego w stylu wczesnobarokowym, zdobiony czarnym marmurem dębickim. W ołtarzu bocznym znajduje się obraz Matki Boskiej Szkaplerznej otoczony wielką czcią.

Zwiedziliśmy również tutejsze Muzeum.

J Paczółtowice – Jesteśmy na szlaku architektury drewnianej, a tu piękna świątynia.

Kościół jednonawowy konstrukcji zrębowej z prezbiterium zamkniętym trójbocznie .Budulcem jest jodła, chociaż długo myślano że zbudowany jest z drzewa modrzewiowego. Od frontu kwadratowa wieża konstrukcji słupowo – ramowej z kruchtą w przyziemiu. Dach dwuspadowy, kryty gontem.

Tu znajdują się:

– barokowe organy z cymbałem z 1701 roku

– polichromia z końca XIX wieku

– wczesnobarokowy ołtarz 1604 oraz obraz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z Dzieciątkiem

– wzorzyste Antepedium z czarnego marmuru – XVII wiek

– gotycko – renesansowa chrzcielnica

Obok kościoła dzwonnica zbudowana na planie – kwadratu, odeskowana i pokryta gontem. Znajdują się tam trzy dzwony. W murze i na terenie dawnego cmentarza przykościelnego znajdują się nagrobki i epitafia. Prawdziwa perełka architektoniczna.

Tu pragnę nadmienić, że proboszcz – Ryszard Pałka, który nas oprowadzał i opowiadał o tym cudeńku jest skawinianinem.

Zwiedzanie zabytków kulturalnych jak i sakralnych było wielką ucztą dla zmysłów.

Sztuka jest tą dziedziną, która pozwala człowiekowi oderwać się od prozy życia codziennego, zapomnieć o szarej rzeczywistości, spojrzeć na świat inaczej.

Miłą niespodzianką okazał się bonus, który otrzymaliśmy – chyba za dobre sprawowanie?

Był to wyjazd do Krakowa. Pod opieką przewodnika poruszaliśmy się śladami sławnej postaci – Heleny Modrzejewskiej .Poznawaliśmy miejsca, w których przebywała i tworzyła.

Wyjazd do teatru ,,Bagatela” na spektakl ,,Najdroższy ”miał na celu również obserwację gry aktorów, by potem swoje spostrzeżenia próbować wykorzystać w swoim wystąpieniu w spektaklu.

W programie brała udział grupa osób niepełnosprawnych, wraz ze swoimi opiekunami ze ŚDP.

Odbywały się wspólne spotkania przy stole, rozmowach, śpiewie, robieniu wianków z żywych kwiatów, traw i innych dodatków.

Wystawili swój spektakl w Kinie ,,Piast”, który wszystkim zapadł głęboko w pamięci, nagrodzony gromkimi brawami .Bardzo nas wzruszył.

Zwieńczeniem naszego projektu była premiera przedstawienia teatralnego w Kinie ,,Piast” – Skawina

,,Póki my żyjemy”

Scenariusz i reżyserię opracowała p. Stanisława Szczepaniak.

Zaprezentowany również na opłatku TPS – u, w ,,Sokole”

Spotkanie to dotyczyło 35 – lecia istnienia TPS.

Spektakl ten można oglądać na You Tube czy Facebook, które nagrała TV – Skawina.

Widowisko cieszyło się dużym zainteresowaniem, zostało też przedstawione w Radziszowie i Ochodzy.

Przedstawienie oparte jest na historycznym fakcie, opowiadanym przez uczestnika walki na spotkaniu w 1989 roku, a była to 45 – ta rocznica bitwy pod Arnhem w Holandii.

Polskimi spadochroniarzami dowodził gen. Stanisław Sosabowski.

Podziękowania należą się p. Adamowi Woźniczka, który był pomysłodawcą spektaklu.

Wykazał się dużym zaangażowaniem i wkładem pracy w organizowaniu tego spektaklu.

Mundury i inne repliki z tego okresu .zostały wypożyczone od p. Andrzeja Woźniczka – założyciela Grupy Rekonstrukcji Historycznej Polskich Spadochroniarzy ,,Południe”

 

W opracowaniu projektu brali udział:

– TPS

– Biblioteka Pedagogiczna

– Środowiskowy Dom Samopomocy

– Fundacja Skaw. Centrum Wolontariatu

 

Mieszkańcy naszego miasta starzeją się ,młodzi wyemigrowali a starsi zostali.

Miło nam, że jeszcze ktoś o nas pamięta.

Wszystkim Tym, którzy przyczynili się

Do powstania i realizacji tego Projektu

Uczestnicy składają

PODZIĘKOWANIA

Radość i pogoda ducha

Nie ma wieku.

,,Starzejący się ludzie są jak muzeum

Nie ważna jest fasada

Ważna jest zawartość”

Joanne Morean.

 artykuł autorstwa: Janiny Kwarciak